İzi mi Kalır

Yırtılan mektubun yakılan resmin,
Gönül dergâhında sevgi oldukça,
İnsanın insanda gözü mü kalır.

Benim “ak” dediğim sana karaysa.
Bağrımda açtığın, onmaz yaraysa.
Vefa unutulmuş, dostluk paraysa.
İnsanın insana yüzü mü kalır.
 


Yapılan iyilik, vurur karaya.
Bir meçhule doğru girdik sıraya.
Yolumuz düşmezse hiç hatıraya.
İnsanın insanda izi mi kalır

Hepimiz bir canız, hepimiz nefer.
Bitecek bir yerde, bu yorgun sefer.
Gün gelip sönünce gözümüzde fer.
İnsanın insana sözü mü kalır…

0 yorum:


Share/Bookmark