YeTerki

Ne zor şeydir insanın bir yerden başlaması... Bu, ister bir yazı olsun, ister bir yol. Ya hayata başlamak! Hep bir yerden başladığını zannedersin bazan, yarım bıraktığın başka bir şeyi tamamladığının farkında olmazsın; bir kişide ya da yolda... Ben de, bu yazıya yeni mi başladım, yoksa yarım bıraktığımı mı tamamlıyorum bilemedim...

Kendime giden yoldan geri dönüşlerimin çok olduğunu düşünürdüm; yüzler, sözler, yalanlar yüzünden... Gittikçe kendime yaklaştığımı farketmemişim oysa... Yolumu değiştirmişim ben meğer.  "Eğer"le başlayan tüm cümleleri, eyerlemişim hayatın terkisine, keşkelere gem vurmuşum iyikilerle, yorulduğum yerde sırtlamışım kendimi omuzlarımdan inip...

Kızmış, küsmüş, çok kırılmışım zaman zaman kendime... Ama hiç vazgeçmemişim kendimi sevmekten. Haz aldıklarım da olmuş az aldıklarım da ama azaldığım hiç olmamış sevmelerimde... "Çok yorgunum" diye avaz avaz sustuğum günler olmuş, h sesimi duyurmadan...

Kim nasıl isterse yaşasın aşkını, hayatını... İster ihanetle, ister kehanetle... Ben, bana en çok yakışanı seçmekten yanayım, varsın yanayım!


Share/Bookmark