İnsan çok şey yazar ama bir türlü söyleyemez o bir şeyi. Sayfalar dolusu konuşur, yazıp yazıp karalar, yırtar çoğunu ve yeniden yeltenir cümle kurmaya... Yine bulamaz doğru kelimeyi. Bir türlü dile gelmez kalbinde hecelenen anlam. Çünkü sözcükler; ses ister harf değil...
Harfi harfine yazarsın aşkı ama ne kadar usta olursan ol, kalemine uyduramazsın işte. Dedim ya; "ses ister" diye... Aklındakileri toparlamak için yazarken, sakarlık yapar; içini dökersin. Temize çekebilmek o kadar kolay olmuyor gel gör ki...
Yazarken ne kadar vasat geldi gözünüze değil mi. O'nun size "gel, gör ki" diye seslendiğini düşünsenize! Hayatın tınısını duyun, duyurun... Seslenin! Ne kadar uzakta olursa olsun, duyar...
"Sen niye seslenmiyorsun o zaman, yazıyorsun?" diye soranlarınız olacak mutlaka...
Sakarım ben!...
Gerçeklere göz yumdukça, düşlere gözün açık gidersin...
Gerçeklere göz yumdukça, düşlere gözün açık gidersin...
