Sahte Karlar

Vakitsiz akşamlardır göğün göğsüne batan

Hasrettir içindeki boylu boyunca yatan

Vuslatın hayaliyle aşkı önüne katan

Kaderin kapısına ayrılıklar dayandı.

Ne Ferhatın dağları ne de Mecnunun çölü

Ne aşık bülbül kaldı ne de kibirli gülü

Yaşayanlar kalmamış, kalanlarsa hep ölü

Sevdanın kapısına ihanetler dayandı.

Vefa kapısı örtük, nisyanlar çoğalmakta

Beklenen yarınların hepsi dünde kalmakta

Gönülden verilen yok, herkes elden almakta

Muhabbet kapısına menfaatler dayandı.

Hiç biri gizli değil, hepsi ortada ayan

Duyduğunda yıkıldın gel de yaşarken dayan

Gerçek bir yağmur yağsın artık mevsime uyan

Baharın bahçesine sahte karlar dayandı.

Ne bilir ne bilmezim, ne aşık ne de ozan

Hile olan her yerde, benim oyunu bozan

Ne kocaman bir kaya ne de görünmez tozan

Elin kırdığı ne ki, ben ki bana dayandı.