Bu Son Dur

Bir ülke düşünün, sonra bu ülkede kral düşünün ama iki tane kral... Biri kadın diğeri erkek ama ikisi de kral... Daha başından kafanız karıştı farkındayım. Durun anlatacağım...

Erkek, denizlerin hakimi. Kadın ise, gökyüzünün... Bu iki hakim, bir ülkeye aynı anda hakim olurlar. Fakat birbirlerine baskın çıkmak gibi bir ahmaklığa düşmeyecek kadar zeki ikisi de. Çünkü birinin yarattığı her afet, diğerinin felaketi olacağını bilirler…

Bir ülke yaratmışlardır kendilerine, herkesten farklı dünyaları olan.  Hırçındır deniz ama o kadar sakin durur ki gökyüzünün karşısında, kıyıdan bakan anlayamaz. Bilir gökyüzü, anlar. Anlar ama bilmezden gelir.  Önce hangisi uyanırsa, o uyandırır diğerini. Genelde deniz uyanır hep ve martı uçurur. Martı kanadını duyar duymaz, denize damlar hemen gökyüzü...

Deniz "benim krallığım seninkinden daha kıymetli. Çünkü sen varsın" der. Bu söz, hem gururlandırır hem de kıskandırır gökyüzünü. Ay ve güneşe, dönemli değişimler yaratıp , dik acılar vererek  gel-gitler yaşatmaya çalışır... Oysa ne korsanlar görmüştür o deniz, ne kentler batırmıştır zamanında. Gülerek karşılar hep... Ve uyarır bir gün, "yüzüne, yabancı cisimlerin gölgesi düşüyor ve bu senin krallığında yaşanıyor!" diye... Denizin kolaylıkla söylediği bu söz, zoruna gider gökyüzünün. Ne gariptir ki, hoşuna da gider diğer taraftan.  Satır arasına saklanan, alt metni okumuştur çünkü...

Uyumaz o gece, gün ağarıncaya kadar denizi seyreder… Ve "ne böyle senle ne de sensiz" diyerek, gümbür gümbür bir sessizlikle kapatır kendini... O anda, dünya yörüngeden çıkar! Ay, güneşe tutulmaya, yıldızlar kaymaya, bulutlar, sağa sola kaçışırken birbirlerine çarpmaya başlar!...

Deniz! eminim hiç böyle görmemişsinizdir. O sakin deniz, bir anda dev bir dalgaya dönüşüp kıyıya doğru daha da büyüyerek yaklaşır. Kararlıdır! Ya yok olacaklardır ya da olacaklardır. Çünkü bütün dünyası, her gece sularında oynaşan yıldızlar, her sabah maviliğinde seyr eden güneşidir...

Bir küçük kavuniçi balığa "son uç bu olmamalı" der köpürerek. Çırpınmaya başlar küçük kavuniçi balık “değil zaten bu son, dur!" der...

Sonra ne mi olur? Vazgeçilemeyen tütün gibi, gelmiş geçmemiş türkülere sÖZ olurlar...