Aşk Olsun

E-mektubun geldi bugün. Eskiden olduğu gibi. "Eski" diyorum ama hiçbir şey eskimemiş. Öyle olsaydı, kalbim niye çarpsındı? Niye elimin biri buz kesilsindi? Aklıma her geldiğinde, yineleniyorsun. Yenileniyorsun. Zor birini sevmek mi? Birini zor sevmek mi? Hangisi daha zor? İki zoru birden yaşamak hele!...

Yine de, bu duyguyla yaşamak güzel. Acı çekiyorum elbette. Ağladığım da oluyor zaman zaman, gözlerden uzak yerlerde. "Gözden uzak" dedim de, gözden uzak olan, gönülden de ırak olur deyimini hatırladım. Bu deyim, zaten gönüle hiç yakınlaşmamış birisi için söylenmiş olmalı. Aksi halde bizim de böyle olmamız gerekmiyor muydu?

30 Ağustos oldu saatler. Ne tarih ama. Hele 10 Kasım! İnsanın hayatında öyle tarihler var ki, kimisi tarihe karışırken, kimisi için ise doğduğu tarihten çok daha fazla anlam ifade ediyor. Belki o gün doğduğunu, yaşamaya başladığını hissediyor. Hayat kırkından sonra değil, farkından sonra başlar misali…

Bayram yaklaşıyor yine. Babamı kaybettiğimden beri, sevmiyorum bayramları. Sevemiyorum. Deliye hergün bayram demişler. Ben de akıllı sayılmam pek. İyi de, bu bayram konusuna niye geldim şimdi? Her şeyde hatıran olunca, bu soruyu kendime sormam da anlamsız. “Takvimler bugünü bayram yazıyor” şiirini hatırladın mı? Sabahın 5'inde. Bu bayram da öyle olur mu dersin? Olsun! Yine öyle efkarlı bir tepeden, bacası tüten evlerin dumanıyla selamlar gönder. Gönder ki, yalnızlığımız daha da bir vursun hayatın yüzüne. Belki utanır, belki yüzü kızarır da, "ne haliniz varsa gülün" der. 

Ve eski bir pikapta o şarkıyı el ele dinler miyiz bir gün?
Elbet bir gün buluşacağız...

Ben ki, sana en kızdığım zamanlarda bile sadece “aşk olsun” demiş kadınım…