Susuyorum

Biliyordum, biliyordum, biliyordum... Bugün öğleden beri dilimde olan tek kelime buydu. Biliyordum… Gitmemiştin işte! Ben sana git demiştim, sen de güya gitmiştin. Can Yücel'in dizelerini hatırladım şimdi. "Hiç böyle gitmemiştim. Kalarak." Nasıl da yakıştı bu dizeler. "Sesimi tanımadın" dedin. Sen benim şaşkınlığımı, sevincimi tanıyabildin mi? Seni yüreğimin en ücra köşelerine atmaya çabaladığım bir sırada, "gitmedim, gidemedim işte buradayım" demen! Tam da alışmaya başlamışken...

Yokluğunda ne mi yaptım? Yokluğundan gözümü açamadım ki. Vakit geçsin diye ne kadar çok uyudum bilsen. Zaman hiç işlemiyor duygu dünyasında. Bilirsin işte. Kimseyi düşünemedim senden başka. Aklım düşün dedikçe, kalbim sıkıştı hep. Murathan Mungan'ın dizelerini hatırladım şimdi de. "Yaralarına başka bedenler basarsan, mikrop kaparsın." Bu dizeler de bana çok yakıştı bak...

Davul çalıyor şu anda. Sahurdasındır muhtemelen. Geçen ramazanı hatırladın mı? Yoksa daha önceki ramazan mıydı? Evet evet, daha önceki ramazandı. Hani iftar yapacaktık seninle. Ben oruç tutmadığım için birlikte iftar yapacağız diye, "herkes Allah için tutar, ben senin için tutacağım o gün orucu" demiştim. "Tövbe" deyip gülmüştün, gülmüştük. Kısmet olmadı ne yapalım. Anneannem (nur içinde yatsın) derdi ki; "kısmette yoksa dayak bile yemezmiş insan." Bu tokat değil de ne peki? Hayat da pek ala dövebiliyormuş işte. Öyle de, böyle de yaşıyoruz yine tüm bu sızılarla. Sen derdin ya hani, (babaannen öyle dermiş. O da nur içinde yatsın) "sen olsan da olmasan da, kış kışlığını puşt puştluğunu yapacak." Ne kadar doğru bir söz! Bak, kış yaklaşıyor yine.  Puştlar mı?  Onlar, sen varken de vardı... Söyleyecek o kadar çok sözüm var ki! Sana susuyorum işte…

Eğer insanın dili lalsa, bil ki yüreği avaz avazdır…