Zaman Yolu

Hiç keyfim yok bir kaç gündür. Hani herkes sizi terk eder ya, kendinizi paylaşacağınız kimseniz yoktur ya hani, bilir misiniz bu duyguyu? Bilmeyin! İçimde hep bir gurbetin hüznünü yaşıyorum. Sanki bir sılam varmış da, bir türlü gidemiyormuşum gibi. Zulamda sakladığım bir sıla vardır belki de, kim bilir? Orda bir köy var uzakta şiirini hatırladım. Ben de, gidemesem de, varamasam da? Kim bilir?

Geleceğe yaptığım yolculukların fotoğrafları solmuş. Sanırım, yağmurun altında kaldığı için de ıslanmış hepsi. Zar zor bir kaç fotoğraf kurtarabildim. Şimdi, geçmişin fotoğrafını çekiyor gözlerim sürekli. Onlar, yağmurun da altında kalsalar hep aynılar. Şu fotoğraf mesela... Kaç sene önce çekmiştim bunu? Hatırladım! Bugüne ait bir fotoğraf. O zamanlar da mutsuzdu ama şimdi olduğu kadar değil. Sanki bilmiş de çekmişim işte. Göremediniz mi hala? Şu, boynunda beyaz atkı olan adam. "Karanlığa küfredeceğine bir mum yak denilen günleri geçtik" diye bağırıyor. Ne kadar kederli... Sanki, annesinin elini bıraktığı için kaybolan çocuğun yaşını saklıyor gözlerinde. Öyledir belki de... Kim bilir?

Bir fotoğraf daha... Sanırım zamanda yolculuk gecesi bu gece. Tesadüf müdür acaba? Gökyüzünde samanyolu, yeryüzünde ise zaman yolu! Ha, evet fotoğraf diyorduk. Samanyolu'na daldım. Ben Z ile başlayan bir kelimeyi, S ile yazmayı çok severim. Siz bilmezsiniz de, biri var ki! O kendini biliyor. Hatırlıyor mudur acaba, kim bilir?

Mutlu olmayı bir türlü beceremeyen şu adam!


Bütün duygularını çelik bir kasaya saklamış, anahtarını koyduğu yeri kendi de unutmak istercesine içiyor. Avucunu sıkı sıkıya kapatmış, görüyor musunuz? Ha, o kuş mu? Hep penceresinde durur öyle. Ne içeri girer ne de başka bir yere uçar. Kim bilir?

Ben nerdeyim bu fotoğrafların içinde, görebildiniz mi?

Ben çekenim!...