"Yar" diye kanıyor, alkol bastıkça
Açmak kolay değil, dünle arayı
Dilim dilimlenir, aklım kestikçe.
Kül rengi bulutlar sardı başımı
Kimse fark etmiyor akan yaşımı
Yerinden kalkmayan sabır taşımı
Yerinden kalkmayan sabır taşımı
Bölerim ikiye, gözüm kestikçe.
Üstü örtülüdür dert sandığımın
Hatırası yoktur aşk sandığımın
Cefasından bıkıp usandığımın
Söylerim yüzüne, yolum kestikçe.
Benden ötemdeyim, ondan yalnızım
Gittikçe artıyor içimde sızım
Sevdanın yolunda kesilen hızım
Küheylan oluyor, mızrap kestikçe.
Yıllarca bahardan bir gül bekledim
Ümit eksildikçe yeni ekledim
Kimi gün yakamı zor ilikledim
Bayat ekmek yedim, dişim kestikçe.
Kolum kırılsa da içinde yenim
Ne arkamda dayım, ne ben yeğenim
Sadece Mevla'ya boyun eğenim
Acımaz parmağım, doğru kestikçe.
Mutluyum sanıyor adımı duyan
Bir günüm olmadı günüme uyan
Kim bilir bir sabah diyecek "uyan"
İnancım çoğalır, fikrim kestikçe.
1 yorum:
Kalıplaşmış duygular insanın üzerinde her zaman şairsel görünümler getirir ya insanların üzerindeki yapmacık devrik hayalleri anlatmak olmamış birşeyler yada varmış tan öte söylemler neyin iradesir. Gününü sadece mezopotamya da havari kovalayan kişiler gibi çölde sebebi olmadığı bir kaç akçe için can aldıkları insanların bedenlerin mahvetmesidir bu duygularda bu parçalanmış kafiyeli cümleler bazen ısmarlama aşklara tahammül gerektirmediği gösterir. Duygular derindir kocamandır içlerinde fısıldanan sandalların deniz sularına elinde kürekten gelen güç sesini duymaktır. Bunun için ısmarlanan duygular bazen insanların o kürekteki güç sesi yerine denizingözyaşı sebebiyet getirir. Konuşuruz yazarız anlaşırız ama sadece birşeyi yapamayız . Karşıdaki ne hisseder. Kafiyeli cümlelere tahammülüm yok artık !!! Ya oluşacaksa benim dilimden olsun cümleler beni anlasın ve anlatsın ...
Yorum Gönder