Bir Yıl Daha

Bir yılı daha geride bırakırken neleri de geride bıraktığımı düşündüm. Meğer neler kalmıyormuş ki geride, yarına ertelediğim. Sanki borç erteler gibi ertelemişim yaşanılası ne varsa. Vaktinde ödenmesi gereken her şey gecikmiş geciktikçe birikmiş, biriktikçe de ödenmez hale gelmiş...

Hayata başımı ilk uzattığımda, yaşamak için geldiğime dair verdiğim sözü unutmuşum. Unutturmuşlar belki de... Neyin bahanesi bu şimdi? "Unutan unutsun, sana ne onlardan. Sen verdiğin söze sadık kalmayı bilmiyorsan, bu vebali başkalarına yüklemek daha kolayına geliyorsa, unutanların kabahati ne senin yaşayamadığın gitmelerde... Gitseydin, gelen gelirdi gelmeyen kalırdı. Şimdi sen kaldın bak."

Geçen yılın uyandığım ilk sabahını hatırlıyorum. Gökyüzüne bakıp "yeni, yepyeni bir sabah" dediğim günü. Ağaçlar yeniydi, kuşlar yeni. Gözümün alabildiği her şey yeniydi. Gözümün alamadığı en yakınımda duran ben, ben eskimiştim sadece... Aşk zaten eskimiyordu. Cildi tozlanıyor, sayfaları kırışıyor ama eskimiyordu...



Yine öyle uyanacak, yine her şey yepyeni görünecek gözlerime... Ben? Sustuğum bütün kelimeleri, bütün mevsimleri, hangi köşede hangi çekmecede hangi cebimde saklıyorsam çıkarmalıyım artık. Ödemeliyim bu borcu kendime... Bu borç bir karış toprakla ödenmez. Hayat benden alacaklı olmalı.

Ve deftere şunu yazmalı ben giderken;
Yaşadı...

0 yorum:


Share/Bookmark