Tuş

Biliyorum kalbinden geçenleri, aklından geçenleri. Hatta başından geçenleri de... Bu yüzden korkuyorsun yeniden sevmekten, aşık olmaktan.

Uzaktan sevmelere alıştırmışsın yüreğini. Yakınlıktan yakınır olmuş gözlerin. "Gel" dediğin de gelenleri, "git" dediğinde gidenleri görmeye alışmış bedenin. Kalmamış sonrasını düşünmeye nedenin! Sonra biri çıkmış yoluna. "Gel" demişsin gelmemiş ama "git" desen gidecek. "Olduğun yerde kal" demiş sana, geri adımlar atmaya başlamışsın. Ne gözünü alabiliyorsun, ne de göze alabiliyorsun. Korkuyorsun!

Nedenler çıkmış karşına, ona her baktığında. Bu yüzden alıcı gözüyle bakamamışsın. Almaktan korkmuşsun! Kaçamaklar ustası olmuş kalbin, kaçamamaktan korkmuş çünkü...

Sessize almışsın hayatı. Her alarm verdiğinde, ertele düğmesine basmışsın aşkın. Yine alarm veriyor ama erteleyemiyorsun bir türlü. İnatla çalıyor. Sen hırsla ertele düğmesine basıyorsun ama ertelenmiyor. Eyvah! "Sus kalbim sus" diyorsun ama duymuyor seni. Daha da hızlı çarpıyor sana, sanki bir şeyleri hatırlatmak istercesine. Sanki, kendine dön dercesine...

Telaşla, "gel" dediğine sen gitmek istiyorsun bu kez. Bu yolu daha önce hiç kullanmadığını farkediyorsun! Ayakların gitmiyor, gidemiyorsun! Diğer tuşa basıyorsun, başkası sana geliyor. "Lanet olsun! Beklediğim bu değildi ama hiç şikayet ettiğim de olmamıştı" diyorsun. Hayatta sadece tek bir tuş var! Yerini bilirsen, en korktuğunu dize getirir. Aksi halde hayat seni tuşa getirir...

Ya gözünü alacaksın ya da göze alacaksın!