Kendimi Göze Aldım

Birini görüyorum, daha önce hiç gör(e)mediğim birini. Bir ayağını hayata uzatmış, bir ayağını zamana.

Uzaktan bakıyorum; öylesine devasa öylesine heybetli duruyor. İnsanlar, saatler akıp gidiyor bacaklarının arasından. Kılı kıpırdamıyor taş kesilmiş sanki.

Yaklaşamıyorum, korkuyorum çünkü akıp gitmekten diğerleri gibi.

Sesleniyorum olanca gücüm ve nefesimle ağaçlar eğiliyor, dağlar kımıldıyor yerinden ama o sakin bir gün ortası gibi beklemeye devam ediyor.

Neyi bekliyor ya da kimi? Ben olabilir miyim beklediği? Hayır, ben değilim. Duyardı ben olsaydım, kımıldardı en azından. Biraz daha mı yaklaşsam? Haşmeti ürkütüyor.

Bir karar vermeliyim. Eğer hayat bir seçim yapmaksa katlanılması güç sonuçlara rağmen, seçmeliyim ben de. Niye hayattayım o zaman?

Ben ona gitmek istiyorum ve gideceğim. Kim durdurabilir beni! Nedir göze almam gereken yol mu, o mu, kendim mi?

Yürümeye başlıyorum, yaklaşıyorum gitgide. Eliyle dur işareti yapıyor bana! Neden durmalıyım? Niye diye bağırıyorum? Eliyle sus işareti yapıyor bu kez. Kendimin bile zor duyabildiği bir sesle “niye susmalıyım” diye soruyorum. Duyuyor beni, "sus" diyor sus ve devam ediyor. "Ben tek ayak üstünde duruyorum hayatın üzerinde, görüyorsun. Akıp gidersin sen de, bunlar gibi kaybederim seni. Bu yüzden yaklaşma bana daha fazla."

“Ben göze alabildiysem sen de alabilirsin” diyorum. Kendimi küçümsediğim (bu söz) de, onun daha da devleştiğini farkediyorum birden!

Sen, bir tebessüm için gözden çıkarırsın son damlasına kadar göz yaşını.
Ben, kendimi gözden çıkarırım dayanacak bir omuz bulsam başımı.

Kendimi gözden çıkardığım anları hatırlıyorum.

Ayaklarıma bakıyorum o an nerde durduklarına? Karşısında olduğumu, hayatın tam da üstünde durduğumu farkediyorum. Neden akıp gitmediğimi de...

Artık cezalı bir talebe gibi hayatı tek ayak üstünde geçirmene gerek yok. Eğilip zamanı elime alıyorum ve ellerine tutuşturuyorum. İşte, zaman ellerinde. Diğerleri gibi neden akıp gitmediğimi anlaman için bu zamana ihtiyacın var. Ben biliyorum!...

Yaklaş hadi korkma...

Güneş, kendini göze al abilenin üstünden doğar...



0 yorum:


Share/Bookmark