Var(mısın)ım

Baharın sonuna yaklaştığım şu günlerde, filizlenen bu duygu da neyin nesi şimdi. Gönlümdeki sevdaların üstüne toprak atalı çok olmuştu oysa.

Bütün hayallerimi ellerimle suya bırakan ben değil miydim? Ben değil miydim düştüğüm düşten kendimi omuzlayarak kaldıran?

Hazırdım köşe başında öpüşmeye. Terk etmeyi, terk edilmeyi umursamadan. Bana "var mısın?" diyen tüm bahislere var-dım. Kumardan kazandığımı kumara yatırabilirdim. Hayatta bir kumardı ve hayattan kazandığımı hayata geri verecektim. Ne kaybedecektim ki.

O zaman gençlik vardı serde, ser-hoştum o zamanlar.

Şimdi aynı ıslığı çalabilir mi dudaklarım? Saçlarımı savura savura yürüyebilir miyim şubatın düğme ilikletmeyen rüzgarına karşı? Üşümeden... Bir çay bahçesinde içilen o heyecanı yeniden yudumlayabilir miyim yutkunmadan?

Yüreğim yarım kalmış aşkların şarkılarını söyledi bunca sene.

Denizin mavisini, gülün kırmızısını yeniden farketmek... Yapabilir miyim tüm bunları yeniden?

Rüzgara karşı elele yürümenin ardından içilen sımsıcak bir çaydan, sırılsıklam bir halde sığındığın ilk saçak altındaki yağmur damlalarının birleştiği o ana kadar. "Var mısın yeniden tüm bunları yaşamaya?" diyorsun.

Ben varım ey aşk...

0 yorum:


Share/Bookmark